Álver menga umhverfið í réttu hlutfalli við stærð. Þó benda megi á að miðað við hvert tonn af áli sem framleitt er sé mengun af einstökum efnum nú minni hjá Álverinu í Straumsvík en hún var 1990 er það ekki réttur samanburður því veruleg breyting hefur orðið á viðhorfi heimsins til umhverfismengunar og útblásturs gróðurhúsalofttegunda á þessum tíma. Vissulega er það góðra gjalda vert að draga úr mengun eins og gert hefur verið í takt við kröfur tímans en ekki er hægt að horfa framhjá því að stækkun eða bygging álvers hvar sem er í heiminum muni auka mengun frá því sem nú er. Endurvinnsla áls er hins vegar ekki orkufrek og er mun minna mengandi og því mikilvæg í þessu samhengi. Mættu Íslendingar ferðast þar í fararbroddi. Nýjungar í beislun orku á háhitasvæðum með djúpborunum geta einnig minnkað þörf fyrir náttúruspjöll er fylgja stórum vatnsaflsvirkjunum. Er ekki ráðlegt að bíða með frekari virkjunarframkvæmdir og stóriðju og varðveita náttúru Íslands ósnortna?
Ég hef ekki tekið afstöðu hér til tilvistarréttar risaálvers í þéttbýli, né til sjónmengunar, þar sem hún byggist að miklu á huglægu mati einstaklinga, né til fjárhagslegrar þýðingar stækkunar álversins fyrir Hafnarfjörð, sem einnig virðist byggjast á skoðun hvers einstaklings. Mér sýnist hins vegar alveg ljóst að grænt ljós á frekari stórframkvæmdir í áliðnaði nú séu ávísun á aukna mengun, umdeild náttúrspjöll og viðvarandi óstöðugleika eða þenslu í okkar litla hagkerfi. Auk þess sem það já núna verður ekki til baka tekið. Að hafna frekari framkvæmdum að sinni þýðir hins vegar ekki að dyrunum sé alveg lokað á þennan möguleika. Að fimm árum liðnum má endurskoða afstöðuna og þörf fyrir byggingu fleiri álvera eða stækkun Álversins í Straumsvík. Okkur liggur ekkert á.
Höfundur er íbúi í Hafnarfirði.
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Þú ert innskráð(ur) sem .
Innskráning